ارتقای کیفیت محیط شهری بااستفاده از رویکرد برنامه ریزی طراحی محور: (تئاتر شهر و پهنه پیرامون)
Authors
abstract
چکیده برنامه ریزی طراحی محور رویکردی میانی بین برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می شود. این رویکرد به دنبال عدم پاسخ گویی مناسب طرح های سنتی توسعه شهری به مسائل کیفی موجود در محیط های شهری مطرح شده است. به دلیل توجه این رویکرد به موضوع کیفیت محیط شهری و همین طور سنجش اثربخشی آن در نظام مدیریت فضاهای شهری،این مقاله ضمن بازشناسی مفهوم نظری این رویکرد، کاربست برنامه ای آن در ارتقای کیفیت محیط شهری در یک محدوده نمونه(فضای فرهنگی و هنری شهرتهران- تئاترشهر و پهنه پیرامون) را مد نظر قرار می دهد و « دستور کار توسعه» را به عنوان یکی از ابزارهای عملیاتی کردن برنامه های پیشنهادی این رویکرد به کار میگیرد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که به دلیل ماهیت اجرا محور این رویکرد و به ویژه با توجه به محتوای محصول نهایی آن (دستور کار توسعه) به کار بردن این رویکرد در کاهش گسستگی فرایندهای شهرسازی و تدوین فرایندی عام برای اتصال حلقه برنامه ریزی به طراحی مؤثر بوده و می تواند در ارتقای کیفیت حاصل از طرح ها مؤثر باشد. نتایج نشان می دهد که از منظر مخاطبان، توجه به ملاحظات طراحانه و ورود مباحث کیفی در تمامی سطوح طرح های توسعه شهری که در ابتدا ممکن است با توجه به ملاحظات صرف اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شروع شود و به سند برنامه ای توسعه فضاهای شهری برسد، بسیار ضروری به نظر می رسد.
similar resources
استفاده از ابزارهای برنامه ریزی طراحی محور در ارتقا کیفیت عملکردی فضاهای عمومی (نمونه موردی: تئاتر شهر و پهنه پیرامون آن)
اهداف این رساله دو دسته اهداف عام و اهداف خاص قابل تقسیم و ارائه است. اهداف عام شناخت مبانی نظری رویکرد برنامه ریزی طراحی محور و تدوین روش شناسی اجرایی آن تدوین و پیاده سازی یکی از ابزارهای رویکرد برنامه ریزی طراحی محور در جهت سنجش تاثیر نحوه تهیه طرح در کیفیت طرح تهیه شده و صرفه جویی در زمان تهیه طرح. اهداف خاص ارتقا سطح عملکردی محدوده مطالعاتی به فضای عمومی با کیفیت و با نقش اجتماعی فرهنگی و ...
نقش رویکرد منظرین در ارتقای رضایتمندی از محیط شهری
بیان مسئله: رضایتمندی فرایند داوری مثبت نسبت به پدیده‌ها است و تحت تأثیر مؤلفه‌هایی ایجاد می‌شود که این مؤلفه‌ها به پایگاه نظری مورد مطالعۀ آن وابسته است. امروزه در شهرها شاهد افزایش کمّی پروژه‌های منظر شهری هستیم؛ اما این مسئله که چرا این پروژه‌ها از نظر کیفی نتوانسته‌اند رضایت مخاطب را جلب کنند و تأثیر عمده‌ای در کیفیت محسوس شهر و داوری مثبت شهروندان برجای بگذارند، محل پرسش ا...
full text«شهرسازی عدالت_ محور »؛ رهیافتی پیشرو در برنامه ریزی شهری
توجه به الگوها و عناصری که می تواند منجر به شهری عادلانه تر گردد، چندان تازگی ندارد. در همه مکاتب فکری چه چپگرا و چه راستگرا، برنامه ریزان و سیاست گذاران خود را به عنوان قهرمانان برقراری عدالت در جامعه تصور می کنند. با این حال تا دهه 1980این سوسیالیستها بودند که تمرکز محوری خود را بر موضوع عدالت استوار کرده بودند نه لیبرالها. از آغاز قرن بیست و یکم چندین نظریه پرداز مهم غیرسوسیالیست نیز در این...
full textبرنامه ریزی ارتباطی به عنوان رویکرد پیشنهادی برای برنامه ریزی شهری در مقیاس محلات (در محله فرحزاد شهر تهران)
مقدمه: برنامهریزی شهری در ایران تاکنون بیشتر در قالب رهیافتهای سنتی و به طور خاص رهیافت ساده - جامع آن باقی مانده است. با روشن شدن کاستیهای رهیافتهای مذکور، یک تلاش بطئی جهت ارتقای فرآیند و فرآوردهی برنامهریزی شهری در نظام موجود صورت پذیرفته است. به موازات این تغییرات، نظریه و کنش برنامهریزی در کشورهای توسعه یافته نیز تغییر یافته و بسته به زمینههای مختلف، شیوههای متفاوتی پیگیری و اجرا می...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
برنامه ریزی و آمایش فضاPublisher: دانشگاه تربیت مدرس
ISSN 1605-9689
volume 14
issue 2 2011
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023